"XIX, yüzyılda tecrit etme, sorgulama, duş cezaları, katı disiplin, çalışma yükümlülüğü, ödüllendirme gibi, tımarhanelerde yürütülen tüm teknikle, hekimi "deliliğin mutlak efendisi" haline getirmişti. Gizlenen deliliği ortaya çıkaran, onu yenmeye çalışan, büyük bir ustalıkla tahrik ettikten sonra sakinleştirip yeniden onu konumlandıran hekimdi. Bu bağlamda deliliğin psikolojisi tımarhanede gelişmiştir. Freud'un söylemiyle birlikte, deliliğin tarihinde o zamana değil gerçekleştirilen tedaviye ilişkin bir kırılma yaşanacaktır. Klasik çağdan itibaran akıl dünyasıyla delilik arasında kopan diyalog, psikanalizle yeniden kurulmuş olur. 

Elda Abrevaya

 

İÇİNDEKİLER

ÖNSÖZ

BÖLÜM I

PSİKANALİZ ÇAĞINDA DELİLİĞİN TARİHİNE BİR BAKIŞ

Freud ve Lacan'dan Foucault'ya

Deliliğin kapatılması

Tımarhanenin doğuşu

Foucault'nun Freud'a tavrı

BÖLÜM II

ORGANİKTEN SİMGESELE

Varlık ve delilik

Simgesel düzen

Nevrozlar ve psikozlar arasındaki klinik farklılıklar

Nevroz ve psikozda gerçekliğin yitimi

BÖLÜM III

DELİLİK Mİ? PSİKOZ MU?

Psikotikle konuşabilmek için bir dilin yaratılması

Sessizlik

BÖLÜM IV

DELİLİK, CİNAYET VE YASA

Yasanın öznel ekseni

Yasanın nesnel ekseni

Cinayet

Althusser'in itiraf metni

BÖLÜM V

PSİKOZUN TEDAVİSİ

Şizofreni sorunu

BÖLÜM IV

BAYAN LUCY VEYA VAROLMANIN ACISI

Bilinçdışı fantezinin kurgulanması

Son deyiş

KAYNAKÇA

}