Bleger’e göre “ayrışmamışlık”, ayrışmanın olmayışıyla tanımlanan olumsuz bir kavram değildir; ayrışmamışlığın, analitik durumda açıkça ortada olan, gündelik analitik deneyimde gözlemlenebilen özgül bir yapısı ve örgütlenmesi vardır. Söz konusu sembiyoz ve muğlaklık olduğunda, “… mesele, zaten aşina olunan görüngülere yeni birer isim vermek değil, onları gerçekliğe daha yakın bir kavram temelinde yeniden konumlandırmaktır”. Burada “gerçeklik”le kastı, öncelikle psikanalitik seansın gerçekliğidir.