Öyle görünüyor ki artık gelenekselleşmiş "popüler" söylem, gülmenin üç temel özelliğini çağrıştırır: insana özgü olması; mutlulukla ve "sağlık" göstergesi sayılan güldürenin sağladığı hazla olan yapısal ilişkisi ve otomatik yönü. Diğer bir deyişle, eyleme geçiren kişinin muhtemel sorgulaması üzerine zihin açıklığına bağlı olarak istemsiz meydana gelişi. Aslında, geleneksel olarak duygusal bir yüz ifadesi gibi algılanan gülme eylemi; temel olarak öncelikle mutluluk ve hazzın, fakat aynı zamanda saldırganlık ve sıkıntı gibi başka duygusal mesajların da iletildiği sözsüz bir iletişim şeklidir. Esasen, bu iletişim kavramı kahkahanın biyolojik, psikolojik, patolojik ve sosyokültürel yönleriyle birlikte düşünüldüğü birleştirici bir kavram olabilir.

Eric Smadja

İÇİNDEKİLER

GİRİŞ

Bölüm I

EDENİ YÖNLER VE FELSEFİ YAKLAŞIMLAR

Tanımlar

Fransız dilinde "gülmek" teriminin kullanımları

Felsefi yaklaşımlar

 

Bölüm II

ETOLOJİK YÖNLER

Giriş

Gülmenin fenomenolojisi

Gülmenin ontojenezi

Gülmenin filojenezi

 

Bölüm III

GÜLMENİN NEDENSELLİĞİ

Giriş

Gülmenin patolojisi

Psikanalitik yönler

Gülmenin üretilmesi üzerine hipotezler

 

Bölüm IV 

SOSYOKÜLTÜREL YÖNLER

Giriş

Etnografik olgular

"Komik-gülmek" iletişim sisteminin tanıtımı

 

SONUÇ

KAYNAKÇA